با آمدن ترامپ اروپا از آمریکا فاصله می گیرد/تنها راه پیش روی ایران برای رهایی از تنگناهای اقتصادی تمرکز بر توسعه روابط با اروپاست/اشتیاق به شرق نتیجه ملموسی در رشد و توسعه نداشته است

گروه منهای اقتصاد پایگاه خبری تحلیلی رادار اقتصاد علی بیگدلی کارشناس و تحلیلگر سیاست خارجی و مسائل بین الملل در گفت و گو با رادار اقتصاد با اشاره به این موضوع که در صورت عدم حل توافق برجام، تنها راهکار برون رفت اقتصاد ایران به واسطه توسعه تجارت خارجی را تشریح کرد و گفت: در صورتی که تحریم ها به هر دلیلی لغو نشود و دولت آینده آمریکا دراین باره با ایران مذاکره نکند یا طرفین نتوانند خواسته های خود را در مذاکرات محقق کنند به نظر می رسد تنها راه پیش روی ایران برای رهایی از تنگناهای اقتصادی تمرکز هر چه بیشتر بر توسعه روابط اعم از سیاسی تا تجاری با اروپاست.
وی دراین خصوص توضیح بیشتری داد و گفت: به این دلیل بر توسعه روابط با اروپا تاکید می کنم چرا که اروپا درجامعه ایران شبیه به آمریکا مخالفان زیادی ندارد و بدنام نیست، حتی دلواپسان نیز نسبت به اروپا حساسیت کمتری دارند.
علی بیگدلی تصریح نمود: رشد و توسعه اقتصاد دردنیای امروز نیازمند سرمایه گذاری خارجی و کاهش تنش هاست. توسعه اقتصاد تحریمی ایران نیز درگرو عبور از فضای تنفرآمیز به غرب است که با توسعه روابط با اروپا می توان این فضا را نسبت به قبل تلطیف کرد.
وی در این باره یادآور شد: با توجه به چالش های بین اروپا و دونالد ترامپ، در صورت روی کار آمدن ترامپ این احتمال وجود دارد که اروپا تا حدی از آمریکا فاصله بگیرد، لذا می توان متصور بود که اروپا تا حدی راحت تر با ما کار کند، دراین صورت می توانیم نسبت به توسعه روابط و تعیین و تکلیف روابط خود را اروپا مطمئن باشیم و در این زمینه گام های بلندی برداریم.
علی بیگدلی کارشناس و تحلیلگر سیاست خارجی و امور بین الملل یادآور شد: توسعه اقتصاد ایران راهی به غیر از باز کردن پنجره های جدیدی به سمت اروپا ندارد. ما نباید راهی که کره شمالی پیمود را بپیماییم و ظرفیت ها و پتانسیل های رشد و توسعه اقتصاد را قربانی کنیم؛ چرا که ماحصل چنین موضوعی از دست رفتن کامل توسعه و عقب گرد هر چه بیشتر خواهد بود.
کارشناس و تحلیلگر سیاست خارجی یادآور شد: آنچه در موضوع برجام حائز اهمیت است این است که به نظر نمی رسد برجام سال ۲۰۱۵ همچنان مورد نظر طرف آمریکایی و غربی باشد، چرا که آنها مسائل دیگری را به عنوان چالش های بین خود با ایران مطرح می کنند که ربطی به برجام ندارد مثل مساله نفوذ منطقه ای ایران.
کارشناس و تحلیلگر سیاست خارجی و مسائل بین الملل یادآور شد: غربی ها مدعی هستند قرار داد ۲۰۱۵ در دولت آقای اوباما که بر سر مسائل هسته ای بود را دیگر به رسمیت نمی شناسند و قبول ندارند. آنها بر این موضوع تاکید دارند بر سر میز مذاکره با ایران مسائل دیگری نیز باید مطرح شود مثل عدم دخالت ایران در منطقه و کنترل دقیق سایت های هسته ای و گزارشات مکرر آژانس بین المللی انرژی اتمی ومستقر کردن دوربینهای جدید در مراکز هسته ای ایران.
علی بیگدلی کارشناس روابط بین الملل معتقد است: علی رغم صحبت های مسوولین و سران غربی، لازم به ذکر است که هنوز برجام به پایان نرسیده اما اگر ایران عضویت دراف ای تی اف را همچنان رد کرد باز هم پشت درهای بسته شبکه جهانی بانکی می ماند؛ لذا اقتصادی منجمد و یخ زده خواهیم داشت.
کارشناس و تحلیلگر سیاست خارجی یادآور شد: به نظر می رسد حاکمیت به این موضوع مهم رسیده باشد با قفل کردن و انجماد اقتصاد جامعه آرام نمی شود. بسیاری از اعتراضات سال های گذشته در ایران ناشی از نارضایتی مردم از تنگناهای معیشتی است نه نظام.
وی خاطر نشان کرد: تنگی معیشت و سفره مردم را به خیابان می کشد و زمینه های شورش و نارضایتی های داخلی را به تدریج ایجاد می کند؛ بنابراین مسوولین برای حل این مشکلات باید به دنبال راهکارهایی باشند که بخشی درونی و بخش دیگر خارجی است.
علی بیگدلی کارشناس و تحلیلگر سیاست خارجی گفت: در طی سال های گذشته بعد از تشدید تحریم ها و توسعه روابط با کشورهای چینی باید به این نتیجه برسیم که تحریم ها حتی روی نوع روابط کشورهای شرقی با ما اثر گذار است.
وی در این باره افزود: باید این واقعیت را بپذیریم که اشتیاق به شرق نتیجه ملموسی در رشد و توسعه اقتصاد نداشته است، بنابراین اشتیاق به شرق باید متعادل شود و چونان عربستان سعودی که درسیاست خارجی تنوع و تکثر برای تامین منافع خود ایجاد کرده، برنامه ریزی کنیم.
علی بیگدلی کارشناس امور بین الملل در پایان گفت و گو خاطر نشان کرد: مسوولین باید به این موضوع واقف شوند که وابستگی مطلق ما به چین و روسیه هیچ گشایشی در بهبود شرایط اقتصادی ما به وجود نیاورده و بعد از این نیز زمینه های عبور از بحران های فعلی که مردم اعم از کارگران تاکارمندان و بازنشستگان و فعالان اقتصادی را بسیار ناراضی کرده فراهم نمی کند، پس در توسعه روابط اقتصادی وسیاسی نگاهی همه جانبه باید داشته باشیم و خود را معطوف به چند کشور و چند حوزه نکنیم.